Ο πρώτος: «...Όταν βλέπω μια γυναίκα να πονάει, να κλαίει, να υποφέρει για ένα μεγάλο πρόβλημα που τη βασανίζει και να σπαράζει κυριολεκτικά, της κάνω μια ερώτηση:
—Μήπως έχεις κάνει στη ζωή σου έκτρωση;
Ε λοιπόν, το 90% μου απαντά «ναι». Βλέπω δηλαδή ότι πίσω από κάθε πόνο κρύβεται μια παλιά αμαρτία του ανθρώπου. Και επιτρέπει αυτό τον πόνο ο Θεός, όχι για εκδίκηση, όχι για τιμωρία. Ο Θεός δεν τιμωρεί, ο πατέρας δεν τιμωρεί.
Το επιτρέπει για το καλό του παιδιού του. Ίσως μέχρι εκείνη τη στιγμή να μην αισθάνθηκε αυτή η γυναίκα τι μεγάλο έγκλημα είναι η έκτρωση και επιτρέπει τώρα ο Θεός να της συμβή αυτή η δοκιμασία, για να έρθει σε συναίσθηση...».
Και ο δεύτερος: «...Όταν μου ανατέθηκε η ευθύνη του Εξομολόγου, έμενα έκπληκτος, όταν άκουα γυναίκες έγγαμες να κάνουν ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ σε ποσοστό 80% (στις 100 οι 80)!
Δηλαδή όχι μόνο οι νέες και άγαμες, υπεύθυνες και αυτές, αλλά και οι έγγαμες, μετά το 1 ή 2 παιδιά, αν μείνουν έγκυες, καταφεύγουν στο φοβερό έγκλημα της ΕΚΤΡΩΣΕΩΣ...»! Δηλαδή στη δυστυχέστερη δυστυχία της ζωής...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου